سوال امتحانی مفهومی‌طرح کردم:))))
تا حالا تجربه محبت عمیق یا سرور! رو داشتید؟ اگه خواستید همینجا نظرتون بنویسید یا پست بذارید. نیازی به ارجاع هم نیست فقط یه طوری بهم اطلاع بدین که نوشته تون بیام بخونم.
راهنمای سوال: تا الان تا قسمت ۴۸۰ برنامه معرفت گوش دادم! خیلی از دکتر دینانی و دکتر لاریجانی شنیدم که میگن لذت شرب مدام!!:)))... چقدر هم با ذوق میگن ولی هیچ وقت نفهمیدم یعنی چی:/... الان که داشتم فکر میکردم و این سوال اومد به ذهنم و داشتم بیشتر در موردش فکر میکردم! حس کردم شاید این حسی که دارم ازش حرف میزنم ربط داشته باشه به لذت شرب مدام!:)... این حسی که گفتم می‌تونه نسبت به خدا در تجربه ای! یا نسبت به آدم‌های خوب یا والدین یا مکان‌های زیارتی یا دوست و... باشه.
منظورم محبت عمیقی هست که وقتی متوجهش میشید حس فوق العاده خوبی دارید حس سرور و شعف! خوشحالی عمیق از آگاهی پیدا کردن نسبت به این حس یا احساس حضورش!... مثلا شاید طبق شنیده‌ها این یه مثال خوبی باشه! مجلس روضه هستید و وسط گریه یا بعدش این حس میاد سراغتون! منظورم اون حزن نیست! حس بعد از اون حزن!:)))... یا اینکه میگن نگاه محبت آمیز به چهره والدین ثواب داره! شاید این تجربه رو از این دست موارد داشتید.
این لذت شرب مدام این نیست که همیشه این حس رو داری و آگاهی به این حس سرور؟ چه خوش به حالشونه آدم‌های این مدلی:)))